Στις 21.05.2021, δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ81/Α/21-5-2021, ο Ν4800/2021 Μεταρρυθμίσεις αναφορικά με τις σχέσεις γονέων και τέκνων, άλλα ζητήματα οικογενειακού δικαίου και λοιπές επείγουσες διατάξεις. Με τον νόμο αυτό εισήχθη η συνεπιμέλεια, δηλαδή το δικαίωμα των εν διαστάσει ή διαζευγμένων γονέων να συμμετέχουν και να αποφασίζουν εξίσου σε θέματα που έχουν να κάνουν με την ονοματοδοσία των τέκνων τους, το θρήσκευμα, ζητήματα της υγείας τους, καθώς και για ζητήματα εκπαίδευσης, που επιδρούν αποφασιστικά στο μέλλον τους. Όσο δε αφορά στον τόπο διαμονής των τέκνων, αυτός θα πρέπει να μην παρακωλύει – δυσχεραίνει το δικαίωμα επικοινωνίας του γονέα που δεν διαμένει μαζί τους , οπότε απαιτείται προηγούμενη έγγραφη συμφωνία μεταξύ των γονέων σε περίπτωση που υπάρξει ανάγκη μεταβολής του.
Τα ανωτέρω βέβαια αποτελούν κοινή λογική σε περίπτωση που οι γονείς έχουν προχωρήσει σε συναινετική και αρμονική λύση του γάμου τους, προτάσσοντας το συμφέρον των παιδιών τους, έναντι των οποιοδήποτε προσωπικών διαφορών που μπορεί να έχουν ως ζευγάρι και ίσχυαν ακόμη και πριν τον Ν 4800/2021, ανάμεσα σε ζευγάρια που αναγνώριζαν ότι παρά το γεγονός του χωρισμού, εξακολουθούσαν και ήταν γονείς, εξακολουθούσαν και είχαν κοινά στοιχεία να τους ενώνουν, κοινά συμφέροντα και κοινούς στόχους, όσον αφορά στα παιδιά τους.
Όμως η συνεπιμέλεια στα χέρια γονέων οι οποίοι προτάσσουν τα προσωπικά τους συμφέροντα έναντι των τέκνων, μπορεί να αποτελέσει μέσο διεκδικήσεων που τις περισσότερες φορές είναι ενάντια στο συμφέρον των τέκνων. Για παράδειγμα ένας γονέας, μπορεί με αίτηση ασφαλιστικών μέτρων να διεκδικήσει την συνεπιμέλεια των τέκνων του, ήτοι να ισομοιράζεται ο χρόνος διαμονής μεταξύ των γονέων , προκειμένου να μειωθεί η διατροφή που δίνει. Κάποιος άλλος διεκδικεί συνεπιμέλεια για να “πληγώσει” τον/την τέως σύζυγό του, χωρίς να έχει καμιά πρόθεση να την ασκήσει ουσιαστικά, χρησιμοποιώντας έτσι τα παιδιά ως τρόπαιο.
Όταν όμως το κλίμα είναι πολεμικό και οι γονείς επιλέγουν να αντιδικήσουν (και δεν είναι λίγες οι αιτήσεις ασφαλιστικών μέτρων που έχουν ασκηθεί το τελευταίο χρονικό διάστημα, από γονείς οι οποίοι επιθυμούν να μεταρρυθμίσουν την συμφωνία που είχαν κάνει στα πλαίσια ενός συναινετικού διαζυγίου, προτάσσοντας την συνεπιμέλεια, ή αιτούνται συνεπιμέλεια σε πρωτοείσακτες υποθέσεις ως μέσω άμυνας ή πίεσης), το νόημα, η ουσία της συνεπιμέλειας χάνεται και ελλοχεύει ο κίνδυνος η ικανοποίηση του δικαιώματος του γονέα να είναι ενάντια στο συμφέρον των τέκνων.
Αυτό είναι πολύ εύκολο να γίνει, καθότι η πλειοψηφία των αιτούντων την συνεπιμέλεια, έχουν στο μυαλό τους , περισσότερο την ισοκατανομή του χρόνου μεταξύ τους και λιγότερο το δικαίωμα συναπόφασης σε ζωτικά θέματα για τα παιδιά τους. Έτσι καταλήγουν να διεκδικούν περισσότερο χρόνο με τα τέκνα τους, χωρίς όμως να αντιλαμβάνονται πως σε περίπτωση ικανοποίησης του αιτήματος τους, η ζωή των τέκνων τους θα κλονιστεί, καθότι θα είναι με μια βαλίτσα στο χέρι μοιράζοντας το χρόνο τους μεταξύ δύο σπιτιών, στερούμενα ενός σταθερού σημείου αναφοράς.
Σ αυτή την κατεύθυνση είναι κάποιες αποφάσεις δικαστηρίων οι οποίες διατάσσουν κάθε Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή τα τέκνα να διαμένουν στην οικία του ενός γονέα και Τρίτη, Πέμπτη στην οικία του άλλου γονέα, με τα Σαββατοκύριακα να είναι μοιρασμένα εναλλάξ μεταξύ των δύο γονέων! Το αν αυτό είναι υγιές ή σωστό, ας το κρίνει ο καθένας μόνος του βάζοντας τον εαυτό του στην θέση του παιδιού που είναι αναγκασμένο, πολλές φορές μέσα σε ένα μήνα, να αλλάζει περιβάλλον και έτσι να έχει μόνιμα ένα σάκο με τα προσωπικά του αντικείμενα σε ετοιμότητα.
Η ουσιαστική λειτουργία της συνεπιμέλειας, προϋποθέτει γονείς που επικοινωνούν μεταξύ τους, μπορούν να συνεννοηθούν στα βασικά και τα ελάχιστα που αφορούν τα τέκνα τους και μοιράζονται κοινό όραμα για αυτά. Αυτού του είδους τους γονείς, όσο και αν τους αναζητήσεις στις αίθουσες των δικαστηρίων, δεν πρόκειται να τους βρεις, όπως δεν θα βρεις και την συνεπιμέλεια, όπως θα ήθελαν τα ίδια τα παιδιά να ισχύει.
